مدح و مناجات با امام حسن مجتبی علیهالسلام
ای به آقـایـی مـلـقّـب، یامـُـعزّالمـؤمنین نـامِ تو ذکـرِ مـجـرّب، یامُعـزّالمـؤمنین نـزدِ سائلها کـریم و در هیاهـویِ نبرد از جـنم هـستی لـبالـب، یامُعـزّالمؤمنین محضِ یاری دادنت حق میکند لشکرکِشی مینشـینی تا به مَرکب، یامُعزّالمؤمنین با غضب ابرو گره کردی جمل شد تار و مار دشـمنت افـتاد در تب، یامُعـزّالمـؤمنین خوش درخشیدی! علی احسنت گفت و در دلش یادِ خیبر بود و مرحب، یامُعزّالمؤمنین صلح تو اوجِ بصیرت بود و سر تا پا قیام صبرِ تو نـاجیِ مذهـب، یامُعزّالمؤمنین شک ندارم پیش از هر خطبههای خود حسین گـفته در آغـازِ مطـلب، یامُعـزّالمؤمنین ضربۀ شمشیرِ قاسم شد کُشنده، چون بر آن حک شده با دست زینب، یامُعزّالمؤمنین! |